مبارزه علیه وضع موجود: جنبش دانشجویی آلمان ۱۹۸۵–۱۹۵۵

✔️ورود شماری از دانشجویان ناراضی آلمان به ساختار دولت آن کشور در دهه ۱۹۸۰ در شمار مهمترین تحولات اروپا در سالهای پس از جنگ دوم جهانی بود.جوانان آن کشور،سرخورده از سیر وقایع و بی اعتماد به نسل پیش،ابتدا دو راه در پیش گرفتند:درس خوانده ها اگزیستانسیالیست هایی شدند با لباس هایی همواره سیاه به علامت سوگواری برای جامعه ای که در آن منظور از حرف زدن کتمان حقیقت است و قصد از سکوت انکار آن؛و جوانان طبقه کارگر عربده جویانی شدند لباس های چرمی به تن و سوار بر موتورسیکلت هایی پر از سر و صدا.دسته اول طبقه متوسط را نگران میکرد و دسته دوم او را میترساند.اواخر دهه ۱۹۶۰ اوضاع وخیم تر شد:کسانی سلاح برداشتند تا نظامی را که به نظرشان فاسد و دروغگو می رسید سرنگون کنند.
نظام مستقر آلمان میل داشت چنین چالش مرگباری را بدون کمک گرفتن از نیروهای راست افراطی و فاشیست ها مهار کند.تنها راه ممکن،سازشی به نظر می رسید که تا پیش از آن هرگز بدون انقلاب اتفاق نیفتاده بود:معترضان وارد دولت شدند و همان طرح های مطلوبی را که در نظر دارند،خود به اجرا درآوردند.
اکنون شماری از جوانان پرخاشگر دهه ۱۹۶۰ در حکومت آلمان صاحب شغل و مقام اند.آیا وضع موجودی که مسئولیت آن با این گروه هم هست همان چشم انداز زیبایی است که وقتی دانشجو بودند وعده اش را می دادند،و آیا این دانشجویان سابق به ناراضیان آتی محال خواهند داد تا به همین ترتیب وارد صحنه شوند و سهمی از گوی و از میدان به دست آورند؟